𝗗𝗿𝗶𝗲 𝘃𝗿𝗮𝗴𝗲𝗻 𝗱𝗶𝗲 𝗷𝗲 𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀 𝗯𝗿𝗲𝗻𝗴𝗲𝗻

'Veiligheid is niet de afwezigheid van gevaar, maar de aanwezigheid van verbinding’, zegt trauma-expert Gabor Maté. In mijn leven heb ik vele jaren veel onveiligheid moeten hanteren. Om een weg te vinden naar meer veiligheid, heb ik een lichaamsgerichte visie ontwikkeld op drie vragen die je hierbij kunnen ondersteunen.

𝙒𝙞𝙚 𝙗𝙚𝙣 𝙞𝙠?

Deze vraag betekent niet zozeer dat het gaat om je identiteit, beroep of afkomst. Het gaat meer over hoe je waarneemt. Wat gaat er in je om? Weet je wat daarin van betekenis is en waar je niet op hoeft te reageren? Heb je voldoende contact met alle delen in jezelf? 

Dan kun je op een volwassen manier de signalen van je lijf, je brein en je levensverhaal omarmen en hanteren. Hier ligt de basis van veiligheid vinden in jezelf. 

Dit lijkt een open deur, maar veel mensen moesten iemand anders worden om veiligheid te ervaren. Ze zijn goed geworden in zelfverlating: over-aanpassen, terugtrekken, controleren. Zo werden ze afhankelijk van anderen om bevestiging en waardering te vinden. Dat kan op den duur heel onveilig worden. Beter is het om in jezelf te beginnen met je aandacht, zodat je met zelfkennis en helderheid zowel met jezelf als met anderen kunt omgaan.

𝙒𝙖𝙖𝙧 𝙝𝙤𝙤𝙧 𝙞𝙠 𝙗𝙞𝙟?

Je bent opgegroeid met ouders, mogelijk met broers/zussen, buren, vrienden en klasgenoten. Deze omgeving leerde je omgangsvormen en vormde je overtuigingen. Dit is geen dynamiek die je vanzelfsprekend veiligheid biedt. Jij kunt opgegroeid zijn in een omgeving waarin je uitsluiting of een gebrek aan bevestiging hebt opgedaan. 

Ikzelf bijvoorbeeld kreeg in groep vijf de vraag wie er op voetbal wilde. Alle jongens staken hun vinger op, behalve een hele dikke jongen en ik. Mijn omgeving temidden van jongens voelde toen niet veilig.

Een antwoord op deze vraag is dus afhankelijk van de ervaring of ik ergens bijhoor. Inmiddels weet ik dat ik hoor bij mensen die zich kunnen openen en dicht bij zichzelf blijven, omdat ik dit een voorwaarde vind voor veiligheid. Ik ervaar liefde bij vrienden en geborgenheid bij sommige mensen in mijn buurt, kerk en sportvereniging.

𝙒𝙞𝙚 𝙯𝙞𝙚𝙩 𝙢𝙞𝙟?

Een antwoord op deze vraag begint ook weer niet bij andere mensen, maar in mezelf. Kan ik contact maken met mijn diepste kern en met datgene wat mij overstijgt? Krijgt mijn ziel voldoende ruimte? Kan ik - gevoed door enthousiasme en inspiratie - een vervuld leven leiden? Voel ik me daarin gezien door de Bron, die mij nodig heeft om tot leven te komen? Als ik hier een (voorzichtig) ja op kan geven, ervaar ik een groter ‘thuis’ en voel ik me gezien.

Drie vragen die een leven lang met je meegaan. Als de reis vordert sta je steviger. De bestemming van de reis is samenvallen met wie je bent en doen waar je toe geroepen wordt.