Het lichaam beschermt je met signaleringssystemen: het stress-, immuun- en pijnsysteem. Hierin speelt het zenuwstelsel een grote rol. Als het zenuwstelsel te lang gespannen blijft, geven één of meerdere van deze systemen een signaal. De uitnodiging is om te leren ontspannen en daarmee het zenuwstelsel tot rust te brengen.
Bij zenuwpijn kan zich dat uiten in bijvoorbeeld hoofdpijn of onregelmatige en aanhoudende pijn in je ledematen. Deze pijn lijkt onbegrijpelijk, want er is vaak geen fysieke verklaring te vinden. Wat is de boodschap van zenuwpijnen? In veel gevallen gaat het om een matige doorbloeding van delen van je lijf, waardoor de zenuwen onvoldoende kunnen ontspannen; deze geven dat aan met spanning en pijn.
Een cliënte in mijn praktijk was flink gestresst, gedurende wat langere tijd. Ze ervoer te weinig ruimte en kreeg ’s nachts pijn in haar rechterheup met uitstraling naar haar been. Toen ik haar heup aanraakte voelde het kouder aan. Een teken van matige doorbloeding? Toen ze door mijn aanraking ontspande, verdween de pijn, omdat de doorbloeding op gang kwam. Zo helpen spanning en pijn haar om meer ruimte in te nemen en met haar aandacht in zichzelf te beginnen en te blijven.
Ook door een fysieke oorzaak kunnen zenuwpijnen ontstaan. Ik ben dit voorjaar al wandelend aangereden door een haastig bestelbusje, met als gevolg drie fracturen in mijn rechter onderrug en ribben. Ik zat bijna twaalf weken in een corset; over mijn hele middel. Vanaf de tweede dag kon ik gelukkig weer een uur wandelen.
Na twee weken kreeg ik ’s avonds en ’s nachts echter hevige onregelmatige pijnen in mijn linkerbeen. Ik werd twaalf keer per nacht wakker. Liep rondjes rond de tafel, hield mijn been onder de koude en warme kraan. Dat hielp heel even. Maar de pijnen kwamen terug. Vrijwel aanhoudend. Het was een soort onrust; trekkend, branderig, pijnlijk, en telkens verplaatste het zich, daardoor kon ik er nauwelijks contact mee maken. Te langen leste nam ik pijnstillers in. Ook die helpen niet …
Ik was verward, want ik begreep het signaal niet. ‘Pijn, wat wil je me vertellen?’, zo mijmerde ik. Ik was ook ongerust omdat de heling van de fracturen juist in de nacht plaats heeft. Dat proces werd nu geremd.
Ik heb de pijn gemeld bij het ziekenhuis; zij konden niks voor me betekenen. Op naar mijn acupuncturist. Wat bleek? De onzichtbare bloeduitstorting in mijn rug beperkte de doorbloeding als ik stopte met bewegen! Dit veroorzaakte in de avond en nacht de pijnsignalen. Met drie sessies accupunctuur werd de doorbloeding weer hersteld, en daarmee ontspande mijn zenuwstelsel. Gelukkig verdwenen daardoor de zenuwpijnen in mijn been al snel, kon ik weer goed doorslapen en heelden de fracturen.