Je voelt spanning in je kuiten of in je nek of onderrug. Dat nare gevoel moet weg. Je wilt het niet voelen. Na een lange dag werken wil je kunnen ontspannen. Een glas wijn of een pijnstiller zijn dan een uitkomst.
Maar dat is het paard achter de wagen spannen. Je verliest zo het contact met je lijf. Spanning is een manier van je lichaam om jou iets duidelijk te maken. Spanning nodigt je juist uit om er contact mee te maken en er ruimte aan te geven. Wat wil de spanning vertellen?
Als je met aandacht er bij blijft, vermindert de spanning vaak al. En als je er bedreven in wordt ontdek je dat er vaak een emotie onder verscholen ligt. Spanning in je kuiten bijvoorbeeld wijst op angst die geleefd wil worden. Die angst wil door je heen bewegen. Meer niet.
Als de spanning en de angst regelmatig terugkomen, kun je gaan onderzoeken waar die angst mogelijk naar verwijst. Je bent gewend de angst te projecteren op iets buiten je, bijvoorbeeld een brug overgaan, vliegen of een hond. In alle gevallen ben je bang om de controle te verliezen; en is de activiteit of de ontmoeting iets wat als bedreigend wordt beschouwd. Je brein neemt de leiding over en wil je vertellen dat er gevaar is, terwijl dat in veel gevallen enkel denkbeeldig is. Want het hoofd wil controle, herhaalbaarheid en voorspelbaarheid. Je brein geeft je in, dat je situaties moet gaan vermijden, vooraf moet controleren of op je hoede moet zijn. Vaak is dat echter helemaal niet nodig.
Je kunt er ook voor kiezen om te vluchten voor je angst. Het is vermijdingsgedrag dat nog meer sensaties oproept, zoals zweten, benauwdheid of het gevoel dat je dood gaat.
Een derde manier is om de angst op te bergen in je lijf, letterlijk in organen, spieren, bindweefsel of botten. Zo wordt je lijf een magazijn van angst. Dat gaat vaak gepaard met chronische spanning. Als je daar te lang (onbewust) mee rondloopt, meldt je lijf zich op een later moment met klachten als pijn, ontstekingen of nog erger.
Als je de angst verwelkomt, en door je heen mag bewegen, gebeurt er iets wonderlijks. Er ontstaat ruimte, je stopt met het projecteren van de angst en ze wordt minder groot. En ja kunt zo gaan zien dat ze verwijst naar je behoefte aan veiligheid! Kijk - als de spanning en angst terugkeren - wat je nodig hebt om die veiligheid te kunnen ervaren: begrenzen, beperken, vertragen, uitspreken, etc?
Je neemt zo verantwoordelijkheid voor de emotie, zonder haar te zijn en er van weg te willen. Ze komt en gaat. Hoe meer je ruimte weet te geven aan je angst, hoe rustiger je hoofd wordt.
Vaak vraagt ze niet langer dan een paar minuten jouw aandacht. En als ze vaker terugkomt, probeert ze je duidelijk te maken dat er dus omstandigheden zijn in je leven die je een gevoel van onveiligheid geven.
Uiteraard zijn er situaties waarin je spanning en angst nodig hebt, om bijvoorbeeld te kunnen presteren en te pieken. Maar in de meeste gevallen is angst een vriendin die je helpt te ontspannen en bij te sturen, in plaats van je onnodig te alarmeren. In sommige gevallen mag je jezelf beter begrenzen of afstand nemen van mensen die onveiligheid veroorzaken. Nodig je vriendin uit.